Σε εσάς...

- Σε εσάς μιλάω! Ναι σε σας!
- Κι εγώ!
- Σε εσάς, τους σοβαρούς! Σταματήστε την πλάκα!
- Έτσι!
- Εντάξει, το καταλαβαίνω, λίγο ο χειμώνας λίγο το καλαμπούρι... αλλά κάποια στιγμή...
- Ε μα, κι εγώ αυτό λέω!
- Δηλαδή πότε θα σταματήσετε να κάνετε πως τους ακούτε στα σοβαρά;
Όταν σας πουν ότι βρίσκονται έξω από το "Λευκό Οίκο" της περιφέρειας
- Ε μα!
- Γιατί σας το λέω και να το θυμάστε, κάποια στιγμή θα σας το πουν και αυτό. Ή θα σας πουν πως "κατόπιν δικών μας ενεργειών θα έχομεν..." και καράβι ακόμα-ακόμα!
- Αυτό το είπαν ήδη.
- Να, το είδατε! Δεν τους προλαβαίνω!




Ακάλυπτος

Τι να λέμε τώρα...

Λοιπόν. Αν δεν το ήξερες να το μάθεις: Ζούμε σε ένα κράτος όπου οι πολίτες του για να δικαιωθούν για τα εγκλήματα πολέμου που έγιναν στην χώρα τους προσφεύγουν στο δίκαιο μιας άλλης. Επιμένουν και δικαιώνονται, και ας πέρασαν περισσότερα από εβδομήντα χρόνια. Εμείς - το κράτος, το μόνο που τολμήσαμε να κάνουμε μετά από αυτά τα χρόνια είναι να πούμε στην χώρα που εγκλημάτησε στην δική μας, είναι πως

Τι τραβάμε...

- Θέλω σε παρακαλώ πολύ να με πιστέψεις!
- Τι πράγμα
- Θέλω πραγματικά να σε πάρω στα σοβαρά αλλά... και 'συ ρε φίλε, δεν βοηθάς καθόλου
- Το μηνυματάκι δεν το κατάλαβα
- Αχ, δεν βοηθάς...



Ακάλυπτος