Είμαστε και εμείς μια κατηγορία απο μόνοι μας. Που ψάχνουμε πίσω από την δεδομένη εικόνα αυτής της χώρας.Η Ελλάδα παρά την οικονομική κρίση αλλά και...
... την κρίση αξιών, συνεχίζει να «βγάζει» ανθρώπους με όραμα και ιδέες, που θέλουν να φτιάξουν τη ζωή τους πάνω σε μια διαφορετική βάση. Startupers, μικροί παραγωγοί τοπικών προιόντων, ζευγάρια που παρατάνε τις μεγάλες πόλεις και κτίζουν-με αγώνα- καλαίσθητα boutique hotels «κτίζοντας» παράλληλα και έναν άλλον, πιο εναλλακτικό τρόπο διαβίωσης, νέα παιδιά που θέλουν να αφήσουν το δικό τους στίγμα στην μόδα, στην τέχνη, στο κόσμημα ή στη μουσική.
Η Ελλάδα δεν είναι «ρετρό κάρτ-ποστάλ» παλιών καλών εποχών. Στούς πολύ δύσκολους καιρούς που διανύουμε, υπάρχουν δημιουργοί-παραγωγοί σε ολα τα επίπεδα κι αυτό θέλουμε να προβάλλουμε εξω. Εχει ενα ζωντανό δυναμικό ανθρώπων, έχει «ζωντανές κάρτ-ποστάλ», κι οχι μόνο«μνημεία».
Αν υπάρχει κάτι ελπιδοφόρο σε αυτή τη χώρα, είναι το μεράκι κι το πάθος των μικρών παραγωγών- κι το πώς κρατάνε την γευστική παράδοση «ζωντανή». Ανακαλύπτοντας τους μέσω εκθέσεων, mails, κι απο εξορμήσεις ξαφνικές -γι αυτό κι «όμορφες»- πείθομαι πάντα για ένα πράγμα. Για την εξαιρετική ελληνική γη κι τα προιόντα της, όπου κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει σε παγκόσμιο επίπεδο. Η μόνη λύση ειναι η «εξωστρέφεια» και ο επαγγελματισμός, οχι οι «αρπαχτές». Κι εύχομαι σύντομα τα «ψαγμένα» ελληνικά προϊόντα να είναι σε πολύ καλές τιμές και να μην αποτελούν ένα είδος #delicatessen. Να μπορούν να μπούν σε ολα τα ελληνικά σπίτια, στο καθημερινό τους τραπέζι.
Εύχομαι οι σχεδιαστές να μάθουν να είναι επαγγελματίες στις παραδόσεις τους, να σταματήσουν τις αντιγραφές και να βγούνε απο τον μικρόκοσμο τους. Εύχομαι οι «επαγγελματίες» του τουρισμού να μην φωτογραφίζουν τα δωμάτια τους πλασάρωντας τα συχνά ως #resort για να αντιληφθείς -φτάνοντας εκεί- ότι απέχουν κατά πολύ από αυτόν τον όρο.
Εύχομαι στα πρωινά που σερβίρουν στα ξενοδοχεία τους, να αφαιρέσουν τα φτηνά και «εύκολης λύσης» ξένα βούτυρα και τυριά και να μάθουν να αγοράζουν τα ίδια είδη απο τους τοπικούς παραγωγούς ενισχύοντας έτσι την τοπική οικονομία.
Εύχομαι να αποκτήσουν όλοι μια σωστή ιστοσελίδα του brand τους, να είναι ΚΑΙ στα αγγλικά, και να ενημερώνουν τα social media τους με γρήγορους ρυθμούς και όχι με ρυθμούς «Αυγούστου πάνω στην ξαπλώστρα ατενίζοντας το κύμα».
Eύχομαι σύντομα οι επιχειρηματίες της χώρας-μικροί η μεγάλοι, δεν έχει σημασία- να καταλάβουν οτι τα πάντα αλλάζουν. Δεν έχουμε πλέον την «πολυτέλεια» να βασιζόμαστε σε αρπαχτούλες παντός ειδους. Μια χώρα τόσο όμορφη, σε ενα κράτος τόσο αδιάφορο, μια επιλογή εχει. Να παλέψει ενωμένη, με νέα πλάνα, φρέσκια ματιά στα πράγματα, και κυρίως με ψυχραιμία. Κι όλοι εμείς, πρέπει να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει-ανεξάρτητα τα μαύρα -κι συχνά δικαιολογημένα- σενάρια του χειμώνα. Μακριά απο γραφικότητες «παλιών καλών καιρών κι ενδόξων μεγαλείων».
Το τώρα είναι εδώ, και θα είναι σκληρότερο σε λίγο, μόλις σβήσουν τα γιορτινά λαμπάκια και ξεστολιστούν τα δέντρα. Η κρίση αν φέρνει ενα καλό -γιατι την καραμέλα «η κρίση ηταν καλή γιατί μας έκανε καλύτερους ανθρώπους» δεν την δέχτηκα ποτέ -είναι το οτι μας κάνει να πάρουμε την ζωή στα χέρια μας. Καλοί άνθρωποι επιβάλλεται να είμαστε. Με κρίση η χωρίς. Και ειναι κρίμα πόσοι παλεύουν με ενα ανάλγητο γραφειοκρατικό καθεστώς, για να αποκτήσουν ενα αξιοπρεπές εισόδημα, μη θέλοντας να εγκαταλείψουν την χώρα.
Την κρίση την αισθάνεσαι στο πετσί σου κάθε φορά που βγαίνεις εξω. Δεν είναι τα κλειστά μαγαζιά. Ειναι κυρίως τα«κλειστά» πρόσωπα. Κι αυτό πονάει περισσότερο. Δέν ξέρω αν η κρίση φέρνει «διάκρισ». Το σίγουρο είναι οτι φέρνει «ξεβόλεμα» απο οτι ξέραμε ως τώρα.
Κι μια διάθεση για αλλαγή. Μια εσωτερική ανάγκη να βγούμε απο όλο αυτό που κάποιοι μας έβαλαν-συχνά με την δική μας συμμετοχή-.
Στο www.living-postcards.com συνεχίζουμε να παρουσιάζουμε οτι αξιόλογο έχει να δείξει αυτή η χώρα. Γιατί έχει. Μακριά απο τα μίζερα δελτία ειδήσεων, κάποιοι «κοιτάνε την δουλειά τους», και «δημιουργούν». Κι είναι πολλοί. Κι θα είμαστε εκεί να τους στηρίζουμε.
Και χαιρόμαστε πάρα πολύ όταν η δουλειά τους αυτή, περνάει τα σύνορα.
Φτάνει να είναι μια δουλειά γεμάτη αισθητική, νόημα και όραμα. Να ξεφεύγει απο την ευκολία της «πεπατημένης» και να αποπνέει ποιότητα, και διαφορετικότητα.
Αν θελουμε να προσελκύσουμε ανθρώπους που θα δουλέψουμε μαζί τους, επαγγελματίες που θα αναδείξουν τα δικά μας προιόντα στο εξωτερικό, επιβάλλεται να αποκτήσουμε εκείνη την νοοτροπία που δυστυχώς δεν έχει το κράτος σαν σύνολο.
Η Ελλάδα δεν είναι η ωραιότερη χώρα στον κόσμο. Είναι όμως η δική μας χώρα και οφείλουμε να την κρατάμε «ωραία»κυρίως για εμάς και για τις γενιές που έρχονται.
Η βασικότερη ευχή; ευχή. Να μάθουμε να συν-εργαζόμαστε, και να συν-υπάρχουμε.
Αυτό τα λέει ολα.
Ιλιάδα Ευαγγελία Κοθρά
huffingtonpost.gr