«Φαινόμενο»: «Καθετί που ξεφεύγει από το κανονικό και επιδέχεται μελέτη και εξέταση…
και όταν μιλάμε για πρόσωπα άξια να μελετηθούν ως προς τα προσόντα τους.» ( Λεξικό Κριαρά)
Όμως, ίσως ήρθε ο καιρός το πολιτικό φαινόμενο Αλιφέρη να μελετηθεί σε βάθος για το πώς θα πρέπει να είναι η πραγματική πολιτική σήμερα. Πολιτική που αφορά τον κάθε ενεργό πολίτη από όποιο πόστο κι αν βρίσκεται. Πως μεταξύ πολλών άλλων, το φαινόμενο Αλιφέρης -κεντρώος στο κόμμα- εφάρμοσε σε μικρή κλίμακα πολιτικές που πολλοί σημερινοί αριστεροί εξάντλησαν στα αμφιθέατρα, και ταυτόχρονα εθνικές πολιτικές που πολλοί δεξιοί (και λίγο παραπέρα) ζήλεψαν. Ποιος ξέρει, ίσως τελικά αυτό να μας λείπει σήμερα, ένα φαινόμενο, όπου όχι μόνο (πραγματικοί) πολιτικοί αλλά όποιοι είναι και αισθάνονται ενεργοί πολίτες να μπορούν να διδαχτούν αλλά και να διδάξουν ιδέες και εφαρμοσμένες πολιτικές και όχι αφηρημένες έννοιες, από την Τήλο αλλά και όποιον άλλον προοδευτικό τόπο στην Ευρώπη.
και όταν μιλάμε για πρόσωπα άξια να μελετηθούν ως προς τα προσόντα τους.» ( Λεξικό Κριαρά)
Με τα μνημόσυνα δεν τα πήγαινα ποτέ καλά, όχι από έλλειψη σεβασμού, το αντίθετο. Αυτή η ημέρα θα είναι πάντα δύσκολη για μένα.
Τώρα όμως που η χρονική απόσταση μας επιτρέπει να δούμε τα πράγματα πιο ψύχραιμα, ίσως ήρθε ο καιρός να δώσουμε στο φαινόμενο «Τάσος Αλιφέρης» την διάσταση που του αξίζει.
Ένα φαινόμενο που αναγκάζει σημερινούς πολιτικούς να τον αντιγράφουν, μερικές φορές άκομψα, όταν δεν αναφέρουν το όνομα του, και χρόνια μετά τον θάνατο του να τον μιμούνται μόνο στα λόγια, αναφέροντας όρους δικούς του λες και τα ακούμε πρώτη φορά. Αλλά αλίμονο, ο Τάσος ήταν κυρίως έργα.
Ένα φαινόμενο που αναγκάζει σημερινούς πρωθυπουργούς να αλλάζουν το πρόγραμμα τους όταν βρίσκονται στην περιοχή αντιλαμβανόμενοι έστω και την τελευταία στιγμή πως το πολιτικό βάρος που άφησε στην Τήλο ο Αλιφέρης θα ήταν μεγάλο λάθος να αγνοηθεί . Ένα φαινόμενο που έχει ως αποτέλεσμα σήμερα, όπως και τότε να πρωτοπορούμε, κάνοντας πράγματα αυτονόητα για μας, στα ανθρώπινα δικαιώματα, το περιβάλλον, τον τουρισμό. Ένα φαινόμενο που βασίστηκε στην ανάγκη πως η Τήλος, η Ελλάδα για να επιβιώσει θα έπρεπε να κάνει άλματα μπροστά και όχι απλά βήματα. Ένα φαινόμενο που μέχρι στιγμής σε κεντρικό επίπεδο αντί να διδαχτούν από αυτό, αν δεν το μιμηθούν κακήν κακώς, θα το αγνοήσουν επιδεικτικά. Η μοίρα της Ελλάδος θα πουν μερικοί.
Όμως, ίσως ήρθε ο καιρός το πολιτικό φαινόμενο Αλιφέρη να μελετηθεί σε βάθος για το πώς θα πρέπει να είναι η πραγματική πολιτική σήμερα. Πολιτική που αφορά τον κάθε ενεργό πολίτη από όποιο πόστο κι αν βρίσκεται. Πως μεταξύ πολλών άλλων, το φαινόμενο Αλιφέρης -κεντρώος στο κόμμα- εφάρμοσε σε μικρή κλίμακα πολιτικές που πολλοί σημερινοί αριστεροί εξάντλησαν στα αμφιθέατρα, και ταυτόχρονα εθνικές πολιτικές που πολλοί δεξιοί (και λίγο παραπέρα) ζήλεψαν. Ποιος ξέρει, ίσως τελικά αυτό να μας λείπει σήμερα, ένα φαινόμενο, όπου όχι μόνο (πραγματικοί) πολιτικοί αλλά όποιοι είναι και αισθάνονται ενεργοί πολίτες να μπορούν να διδαχτούν αλλά και να διδάξουν ιδέες και εφαρμοσμένες πολιτικές και όχι αφηρημένες έννοιες, από την Τήλο αλλά και όποιον άλλον προοδευτικό τόπο στην Ευρώπη.
Ακάλυπτος