Είμαι σε μια διαρκεί εσωτερική διαμάχη αν θα πρέπει να γράψω κάτι για αυτά που βιώνω. Νομίζω ότι θα πρέπει να είμαι επιφυλαχτικός γιατί δεν είμαι άξιος να μιλήσω για τα παιδιά, που μαζευόμαστε κάθε μέρα στο Σύνταγμα, στον Λευκό Πύργο και σ’ όλες τις πλατείες της χώρας. Αποφάσισω να μιλήσω γι’ αυτούς, μετά την συνέντευξη του κ. Αλιφέρη στην «Γνώμη».
Δεν έχει σημασία πόσοι, δεν έχει σημασία με ποιον τρόπο. Καθημερινά, κάθε απόγευμα δεκάδες χιλιάδες παραδίδουμε μαθήματα δημοκρατίας. Προσπαθούμε να δείξουμε ότι κάποιοι ξυπνήσαμε, δεν είμαστε υποχείρια κανενός. Αυτά τα παιδιά, δεν ανήκουν σε καμία παράταξη, είμαστε Έλληνες, είμαστε νέοι και μεγαλύτεροι σε ηλικία. Είμαστε οι πλεοψηφία του ελληνικού λαού, που δεν αντέχει την κατάσταση και το απόλυτα σάπιο πολιτικό κατεστημένο. Οργανώθηκαν ομάδες καθαριότητας, περιφρούρησης, συντονισμού και ακόμα και ιατρικής βοήθειας. Τρεις γενιές Ελλήνων, που είδαν τα όνειρα τους να σπαταλούνται. Και εδώ τέλος για τις συγκεντρώσεις και την απόλυτη δημοκρατία, που βιώνουμε καθημερινά. Επαναλαμβάνω ότι δεν είμαι άξιος να μιλήσω για τα παιδιά, απλώς ελάτε και θα δείτε από κοντά.Υπάρχουν όμως κάποια που με εξοργίζουν. Οι τηλεοράσεις τις πρώτες μέρες μας ονόμασαν γραφικούς, μας μέτρησαν και μας βρήκαν λίγους. Μας είπαν κάτοικους της Ζιμπάμπουε, που κάνουν ανεπίτρεπτα πράγματα στην «καρδιά» της δημοκρατίας. Είπα ότι με εξοργίζουν, ψέματα, τους λυπάμαι. Τους λυπάμαι γιατί βλέπουν πως, ότι με κόπο ετών και μίζα πολλών, έχτιζαν τόσα χρόνια γκρεμίζεται. Είναι σίγουρο ότι οι πληρωμένοι δημοσιογράφοι, οι άχρηστοι πολιτικάντιδες, τα φερέφωνα των κομμάτων και γενικά ότι «γεννήθηκε» στην μεταπολίτευση, νοιώθουν άβολα. Τρέμουν.
Όμως ακόμα και τώρα, υπάρχουν κάποιοι που λένε ότι θα χρέωσαν την χώρα, αλλά έκαναν αναπτυξιακή πορεία. Πριν από ένα χρόνο, γεννήθηκε η κορούλα μου. Την ώρα εκείνη, άθελα μου, την χρέωσα με περίπου 25.000€, όσα οφείλει ο κάθε πολίτης της χώρας σήμερα. Στο τέλος του έτους το ποσό αυτό θα μεγαλώσει και του χρόνου θα γίνει ακόμα μεγαλύτερο. Η ανάπτυξη τους, έγιναν καταθέσης στην Ελβετία, έγιναν ξενοδοχεία, κότερα, ακριβά αυτοκίνητα.
Είναι η πρώτη φορά που κατεβαίνω σε διαδήλωση. Παίρνω τα παιδιά μου μαζί. Είναι μικρά αλλά προσπαθώ να τους δείξω τι είναι δημοκρατία. Ο πρόεδρος της Βουλής, αναφερόμενος στους προπηλακισμούς των βουλευτών, είπε ότι αποτελεί πλήγμα για την δημοκρατία. Την δημοκρατίας τους. Αυτή που θέλουν να μας διδάξουν, όχι την πραγματική.
Το κόκκινο είναι απλώς ένα χρώμα. Το «χρώμα» είναι αυτό που δίνει ο λαός, που διαδηλώνει. Το «χρώμα» το δίνει ο Μίκης Θεοδωράκης. Τα κουρέλια μπορεί να τραγουδάνε ακόμα, αλλά όχι για πολύ. Για το καλό όλων μας.
Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Για τους υπόλοιπους, καλό ύπνο. Για κάποιους άλλους, ραντεβού στην πλατεία.
*Τώρα μπορείς να με πεις κομμουνιστή και εθνικιστή.
tilos-irinna.gr
Παρακαλώ βοηθήστε με γιατί πραγματικά δεν καταλαβαίνω τι θέλει να μας πει ο...ποιητής.
Πού κολλάει ο Αλιφέρης με τον εκπρόσωπο των Αγανακτισμένων που ξύπνησε, λέμε τώρα, και είναι σε μια διαρκή εσωτερική διαμάχη με τα βιώματα του, που από ότι λέει δεν είναι άξιος να μιλήσει, αλλά μιλάει...
Με τους δημοσιογράφους που την μια τον εξοργίζουν και την άλλη τους λυπάται, και που...ούφ!
Καλά ξεμπερδέματα
Πάντως αν αυτός ξύπνησε, εγώ θα πάρω τον καλό ύπνο.
Καλή του μέρα και καλή μου νύχτα!
Akaliptos